Больш за сто чалавек прыйшлі на канцэрт Лявона Вольскага, які зладзілі 25 чэрвеня на пляцоўцы Музея скульптуры Альфонса Карнага ў Беластоку. Пасля выступлення музыка пагутарыў з журналістам MOST з нагоды свайго канцэрта ў сталіцы Падляшша, а таксама распавёў, што будзе займацца фармаваннем вялікай беларускай ідэі, каб аб’яднаць людзей.

Апошні раз Лявон Вольскі выступаў у Беластоку амаль год таму, тады ён адразу вяртаўся ў Мінск. Зараз музыка не можа сказаць, дзе стала жыве: кажа, што ўвесь час вандруе па Еўропе і ў Беларусь часова не вяртаецца.

— У Беласток заўсёды прыемна прыязджаць. Чуллівая публіка, родны Беласток і блізка Беларусь. Тут Беларусь проста, я з маладосці пачуваюся сябе ў гэтым краі вельмі вольна. Я лічу, што гэта неад’емная частка Беларусі. Тут размаўляюць па-беларуску, сур’ёзнае карэннае беларускамоўнае насельніцтва, і для іх у сэрцы адгукаецца тое, што мы робім. І гэта працягваецца дзесяцігоддзямі. Тут жывуць мае сябры.

Выступаў Вольскі на падворку старога драўлянага дома, дзе зараз працуе музей імя Альфонса Карнага. На выступ прыйшлі больш за сто чалавек.

— Колькі разоў тут хадзілі побач, але ўнутры не былі. Я нават у інтэрнэце знайшоў і прачытаў пра гэтага чалавека, скульптура. Безумоўна, не гралі канцэрт у такім месцы — гэта першы досвед такі. Публіка цёплая, класная і вельмі беларуская. Усё было выдатна. Было шмат незнаёмых твараў. Мяне папярэдзілі, што будзе шмат неафітаў — тых людзей, якія жылі ў Беластоку даўно і былі рускамоўнымі, але пасля 2020 года яны зрабіліся беларускамоўнымі, павялі дзяцей у беларускамоўныя садкі і школы. Насамрэч вельмі адгукалася гэта.

На пытанне, што зараз рабіць беларусам, якія пачынаюць сварыцца за мяжой, Лявон Вольскі прапанаваў слухаць ягоныя песні і яднацца.

— Я спадзяюся, што песнямі насамрэч аб’ядноўваю людзей. Але паліткай не збіраюся займацца. Людзей можа аб’яднаць вялікая беларуская ідэя. Яе трэба сфармаваць. Я гэтым і займуся. На днях я выкладу ў сваім Facebook ці YouTube вялікую беларускую ідэю, каб народ аб’яднаўся ўрэшце рэшт. Сапраўды пасля 2020 года ўсе аб’ядналіся, а зараз я таксама назіраю, што ёсць такія працэсы, што хтосьці за Пазняка ці за Ціханоўскую. Я чалавек справы: калі ёсць задача, то яе трэба вырашыць.